25 października 2010

28 października 2007 – prof. G. Turowski – Fatimski szlak JP2

Wykład prof. Gabriela Turowskiego, osobistego lekarza Ojca św. JP2, nt. “Fatimski szlak w pontyfikacie Jana Pawła II”

Czytania na piątek, 30 października 2020

Piątek XXX tygodnia zwykłego(Flp 1, 1-11)Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa! Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam – zawsze, w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich – z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej. Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Słusznie przecież mogę tak o was myśleć, bo noszę was wszystkich w sercu jako tych, którzy mają udział w mojej łasce: zarówno w moich kajdanach, jak i w obronie Ewangelii uzasadnionej dowodami. Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi ożywiony miłością Chrystusa Jezusa. A modlę się o to, by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, który przynosimy przez Jezusa Chrystusa, na chwałę i cześć Boga.(Ps 111 (110), 1b-2. 3-4. 5-6)REFREN: Wielkie są dzieła, które Pan uczyniłZ całego serca będę chwalił Panaw radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.Wielkie są dzieła Pana,zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu,a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów,Pan jest miłosierny i łaskawy.Dał pokarm bogobojnym,pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich,oddając im posiadłości pogan.Aklamacja (J 10, 27)Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.(Łk 14, 1-6)Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę. Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: "Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?" Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił. A do nich rzekł: "Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?" I nie zdołali Mu na to odpowiedzieć.(Flp 1, 1-11)Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa! Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam – zawsze, w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich – z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej. Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Słusznie przecież mogę tak o was myśleć, bo noszę was wszystkich w sercu jako tych, którzy mają udział w mojej łasce: zarówno w moich kajdanach, jak i w obronie Ewangelii uzasadnionej dowodami. Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi ożywiony miłością Chrystusa Jezusa. A modlę się o to, by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, który przynosimy przez Jezusa Chrystusa, na chwałę i cześć Boga.(Ps 111 (110), 1b-2. 3-4. 5-6)REFREN: Wielkie są dzieła, które Pan uczyniłZ całego serca będę chwalił Panaw radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.Wielkie są dzieła Pana,zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu,a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów,Pan jest miłosierny i łaskawy.Dał pokarm bogobojnym,pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich,oddając im posiadłości pogan.Aklamacja (J 10, 27)Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.(Łk 14, 1-6)Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę. Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: "Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?" Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił. A do nich rzekł: "Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?" I nie zdołali Mu na to odpowiedzieć. [...]

Rozważanie na piątek, 30 października 2020

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa BożegoKomentarz do pierwszego czytaniaW rozważanym fragmencie Listu Apostoł Paweł zwraca się do wyznawców Chrystusa z Filippi, nazywając ich świętymi. Chrześcijanie są świętymi, gdyż trwają w Chrystusie. Apostoł zwraca się osobiście do biskupów, czyli przełożonych oraz diakonów, będących pomocnikami prezbiterów. Widzimy, że hierarchia służebna istniała już od czasów apostolskich. Paweł w swym liście zanosi modlitwę dziękczynną do Boga, pomimo trudnego położenia, w którym się znalazł. W ten sposób uczy czytelników postawy bezinteresowności, gdyż w każdych okolicznościach życia szuka Bożej chwały, a nie własnej.Wierzący z Filippi mieli szczególny udział w szerzeniu Ewangelii poprzez wsparcie, udzielone Pawłowi oraz osobiste świadectwo wiary. Autor Listu wyraża nadzieję, że do dnia Paruzji, Chrystus dokończy dzieło rozpoczęte w sercach adresatów, aby byli czyści i wydoskonaleni w miłości. Apostoł traktuje swoje uwięzienie i kajdany jako szczególną łaskę, dającą sposobność do obrony i głoszenia Ewangelii. Filipianie mają swój udział w tej łasce poprzez niesienie Pawłowi pomocy materialnej i modlitewnej.Czy podchodzę w moim życiu z wiarą do wszystkich spraw, problemów i dziękuję Bogu za przeciwności, których doświadczam?Komentarz do psalmuNieogarniona jest Wszechmoc Boga widoczna w Jego dziele stwórczym, odczuwalna na każdym etapie naszego życia. Jeśli uznajemy Boga za naszego Pana i Ojca, jeżeli uważamy Go za Stwórcę nas samych i otaczającego świata, darzymy Pana najbardziej wzniosłymi i pozytywnymi uczuciami. Ale co się dzieje, kiedy człowiek stara się postawić siebie na miejscu swego Stwórcy i uznać się za większego od Niego? Czy nadal zachowuje to przyrodzone piękno, jakie otrzymał w darze od Boga?Komentarz do EwangeliiW dzisiejszej ewangelii Pan Jezus ponownie ukazuje siebie jako Pana szabatu, który tego dnia dokonuje czynów miłosierdzia. Uczy nas, że dzień święty trzeba przeżywać w radości, czyniąc dobro bliźnim. Oddawanie czci Bogu powinno łączyć się z miłością bliźniego, w przeciwnym razie będzie to zakłamanie. Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko [...]