Communio Crucis – Centrum Kultury Duchowej

Film mówi o szczególnej roli, jaka przypadła podczas I i II wojny światowej polskim kapelanom. Oprócz posługi duszpasterskiej, pełnili oni rolę budzicieli ducha patriotyzmu i wiary w odrodzenie Ojczyzny. Postawa polskiego duchowieństwa miała wpływ na moralne odnowienie narodu. To. kapelani wojskowi dbali o morale żołnierzy, powstańców i legionistów. Film przypomina najbardziej znane i zasłużone postacie polskiego Duszpasterstwa Wojskowego: kapucyna, o. Kosmę Lenczewskiego, bp Władysława Bandurskiego i Stanisława Galla, księży Jana Pajkerta i Czesława Jachimowskiwgo, o. Bolesława Sztobryna, ks. Michał Sopoćkę i ks. Franciszka Juszczyka, kapelanów katyńskich – ks. Kazimierza Suchcickiego, Czesława Wojtyniaka i Jana Ziółkowskiego, ks. Jana Zieję i ks. Stefana Wyszyńskiego a także kapelanów spod Tobruka i Monte Casino – ks. Józefa Jońca i o. Adama Studzińskiego OP. Przywołana została też charyzmatyczna postać bohatera Bitwy Warszawskiej – ks. Ignacego Skorupki, męczennika wojny polsko-bolszewickiej. Losy tych wybitnych przewodników duchowych polskich żołnierzy wspominają m.in. prof. Janusz Odziemkowski, prof. Wiesław Wysocki, prof. Jan Żaryn oraz bp. Jóżef Guzdek, o. dr hab. Marian Zawada i ks. pułkownik Zbigniew Kępa.

https://ordynariat.wp.mil.pl/pl/articleswiadomosci-wrzesien/jozefow-film-kapelani-niepodleglej-wyrozniony-na-festiwalu-filmow-katolickich/

Film “Kto ratuje jedno życie” (zrealizowany przez Stowarzyszenie “Communio Crucis” im. św. Edyty Stein Patronki Europy) otrzymał I Nagrodę na Festiwalu Polonijnym w Warszawie (dnia 13 listopada 2021 roku).

Nagrodę wręczał Wojciech Boberski dyrektor Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego. Udział w uroczystości wzięli przedstawiciel min. Dziedziczaka i Premiera RP – minister Jan Badowski oraz Pani dyrektor TVP Polonia.

Na XXXVI Międzynarodowym Festiwalu Filmów Katolickich film Pani Bogusławy Stanowskiej-Cichoń “Kto ratuje jedno życie” na temat historii ratowania Żydów w czasie II wojny światowej przez polskie duchowieństwo został nagrodzony I Nagrodą w kategorii filmu dokumentalnego (19. września 2021).

Dnia 1 marca bieżącego Prezydent Polski dr A. Duda uhonorował pośmiertnie o. Mariana Warakomskiego (Romana Wojnicza) Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. To odznaczenie karmelicie bosemu Kapituła Orderu przyznała na wniosek p. Bogusławy Stanowskiej-Cichoń – prezes Stowarzyszenia „Communio Crucis”.

O. Marian od Najświętszego Serca Jezusa był zasłużonym pracownikiem Komórki Legalizacyjnej Sztabu Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej. Ojciec Marian urodził się w Wilnie 1 września 1908 roku. W latach 1933-1939 studiował malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. W grudniu 1939 roku wraz z bratem Michałem wstąpił w szeregi Armii Krajowej nosząc pseudonim „Hilary”. Pracował w Komórce Legalizacji o kryptonimie „Kuźnia”, która sporządzała fałszywe dokumenty, ratując w ten sposób około 80 tysięcy Polaków zagrożonych więzieniem, zsyłką na Sybir lub śmiercią. Jednym z uratowanych w ten sposób był ks. Michał Sopoćko, spowiednik św. Faustyny Kowalskiej. W latach 1945-1947 kontynuował konspiracyjną działalność w Warszawie, a w marcu 1947 roku uzyskał zwolnienie z tej działalności i przeszedł do życia cywilnego.
W kwietniu 1947 roku zgłosił się do nowicjatu karmelitów bosych w Czernej, gdzie otrzymał habit i imię zakonne Marian od Najświętszego Serca Jezusa. Profesję zakonną złożył 18 czerwca 1948 roku. Po studiach filozoficzno-teologicznych przyjął 28 czerwca 1953 roku święcenia kapłańskie. W latach 1954-1957 spełniał obowiązki mistrza nowicjatu, a w latach 1957-1960 był przeorem klasztoru w Krakowie. Zdekonspirowany, osaczony i prześladowany przez Urząd Bezpieczeństwa zwolniony z obowiązków kapłańskich i przeniesiony do klasztoru w Czernej. W latach 60. i 70. na rozkaz byłych dowódców AK spisał wspomnienia z działalności Komórki Legalizacji. Zmarł 20 czerwca 1986 roku, a jego ciało złożono na przyklasztornym cmentarzu.