22 lutego 2022 – Communio Crucis

22 lutego 2022

RekolAdwent

Czytania na piątek, 21 marca 2025

Piątek II Tygodnia Wielkiego PostuRdz 37, 3-4. 12-13a. 17b-28Izrael miłował Józefa bardziej niż wszystkich innych swych synów, jako urodzonego w podeszłych jego latach. Sprawił mu też długą szatę z rękawami. Bracia Józefa, widząc, że ojciec kocha go bardziej niż ich wszystkich, tak go znienawidzili, że nie mogli zdobyć się na to, aby przyjaźnie z nim rozmawiać. Kiedy bracia Józefa poszli paść trzody do Sychem, Izrael rzekł do niego: "Czyż twoi bracia nie pasą trzody w Sychem? Chcę cię posłać do nich". Józef udał się więc za swymi braćmi i znalazł ich w Dotain. Oni ujrzeli go z daleka i zanim się do nich przybliżył, postanowili podstępnie go zgładzić, mówiąc między sobą: "Oto tam nadchodzi ten, który miewa sny! Teraz zabijmy go i wrzućmy do którejkolwiek studni, a potem powiemy: Dziki zwierz go pożarł. Zobaczymy, co będzie z jego snów!" Gdy to usłyszał Ruben, postanowił ocalić go z ich rąk; rzekł więc: "Nie zabijajmy go!" I mówił Ruben do nich: "Nie doprowadzajcie do rozlewu krwi. Wrzućcie go do studni, która jest tu na pustkowiu, ale nie podnoście na niego ręki" – po to, by wybawić go z ich rąk, a potem zwrócić go ojcu. Gdy Józef przybył do swych braci, oni zdarli z niego odzienie – długą szatę z rękawami, którą miał na sobie. I pochwyciwszy go, wrzucili do studni: studnia ta była pusta, bez wody.Kiedy potem zasiedli do posiłku, podniósłszy oczy, ujrzeli z dala idących z Gileadu kupców izmaelskich, których wielbłądy niosły wonne korzenie, żywicę i olejki pachnące; ciągnęli oni, wioząc to do Egiptu. Wtedy Juda rzekł do swych braci: "Cóż nam przyjdzie z tego, gdy zabijemy naszego brata i nie ujawnimy naszej zbrodni? Chodźcie, sprzedamy go Izmaelitom! Nie podnośmy ręki na niego, wszak jest on naszym bratem!" I usłuchali go bracia. I gdy kupcy madianiccy mijali ich, bracia, wyciągnąwszy śpiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia sztuk srebra, a ci zabrali go z sobą do Egiptu.(Ps 105 (104), 16-17. 18-19. 20-21)REFREN: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.Pan przywołał głód na ziemięi odebrał cały zapas chleba.Wysłał przed nimi męża:Józefa, którego sprzedano w niewolę.Kajdanami ścisnęli mu nogi,jego kark zakuto w żelazo,aż się spełniła jego przepowiedniai poświadczyło ją słowo Pańskie.Król posłał, aby go uwolnić,wyzwolił go władca ludów.Ustanowił go panem nad swoim domem,władcą całej posiadłości swojej.Aklamacja (J 3, 16)Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.(Mt 21, 33-43. 45-46)Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: "Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?" Rzekli Mu: "Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze". Jezus im rzekł: "Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego powiadam wam: królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce". Arcykapłani i faryzeusze, słuchając Jego przypowieści, poznali, że o nich mówi. Toteż starali się Go pochwycić, lecz bali się tłumów, ponieważ miały Go za proroka. [...]

Rozważanie na piątek, 21 marca 2025

Trudno odpowiedzieć inaczej na pytanie wobec tak zarysowanej sytuacji. Ale przecież to nie o nas, prawda? Przecież myśmy niczego nie zagrabili, niczego nie ukradli, nikogo nie zabili i w ogóle, w zasadzie grzechu nie mamy. A jak kto nagrzeszył, to niech się nawraca… Nie zapomnę sytuacji, w której niegdyś przemawiałem do sporego grona księży, mówiąc mocno o pewnych naszych przywarach. Pewna siostra zakonna spytała miejscowego proboszcza czy nie za mocne były te słowa o. Michała? Na co ten odpowiedział – ależ nie, dobrze IM powiedział (a ja głupi jego uznałem za drugiego adresata tych słów, zaraz po samym sobie). Jak wstrząsające musiało być dla słuchaczy Jezusa pojęcie, że to jednak o nich i do nich. Szkoda, że nie włożyli tyle energii w refleksję nad samymi sobą, ile w obmyślanie zemsty na Jezusie. Wszak „obiecał” im, że zabierze im coś, do czego już zdążyli przywyknąć – błogie przekonanie o własnej doskonałości i w konsekwencji o nagrodzie wiecznego królowania. Dlaczego im zabierze? No właśnie tego jakby nie usłyszeli… Nie owocujecie panowie! Wasze życie wiary niczego nie rodzi, co oznacza, że nie wiecie po co je prowadzicie… Łaska wiary nie tylko została wam dana, ale również zadana. No i dobrze im powiedział… Im się należało… A nam??? o. Michał Nowak OFM Conv [...]