12 marca 2011

Kto należy do Chrystusa, musi przeżyć całe Jego życie. (E. Stein)

Kto należy do Chrystusa, musi przeżyć całe Jego życie. (E. Stein)

Czytania na piątek, 25 kwietnia 2025

Piątek w oktawie Wielkanocy(Dz 4,1-12)Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie. Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy. Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jerozolimie: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawili ich w środku i pytali: Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to? Wtedy Piotr napełniony Duchem świętym powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.(Ps 118,1.4.22-25)REFREN: Kamień wzgardzony stał się fundamentem Dziękujcie Panu, bo jest dobry,bo Jego łaska trwa na wieki.Niech bojący się Pana głoszą:„Jego łaska na wieki”.Kamień odrzucony przez budującychstał się kamieniem węgielnym.Stało się to przez Panai cudem jest w naszych oczach.Oto dzień, który Pan uczynił,radujmy się w nim i weselmy.O Panie, Ty nas wybaw,o Panie, daj nam pomyślność.Aklamacja (Ps 118, 24)Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.(J 21,1-14)Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał [...]

Rozważanie na piątek, 25 kwietnia 2025

Kiedy słyszę hasło – ojciec jest jeszcze młody (niestety pojawia się ono coraz rzadziej i od coraz starszych komentatorów), to zwykle odpowiadam ze śmiechem, że to jedyna wada, z której chcąc, nie chcąc, poprawiam się każdego dnia. I traktuję to jak wydarzenie zabawne, które w żaden sposób nie budzi we mnie oporu. Ale kiedy ktoś traktuje mnie jak dziecko? Kiedy lekceważy całe moje życiowe doświadczenie, zdolność logicznego myślenia, kwestionuje ten fragment wiedzy o świecie, którą posiadam, sugerując że jestem za młody, żeby cokolwiek wiedzieć… Tego nie lubi chyba nikt i budzi to w nas słuszny opór, bo wyczuwamy w tym jakiś brak szacunku (a dzieci, według niektórych, na taki „życiowy” szacunek jeszcze sobie nie zasłużyły). Ale kiedy Jezus mówi do uczniów „dzieci”, wyczuwa się w tym ogromnie dużo czułości, łagodności, delikatnej miłości, której oni w tym czasie najbardziej potrzebują. Jego boskość i doskonałe człowieczeństwo pozwalają Mu traktować nas serdecznie, ale bez pobłażliwości. Nie ma w Nim cienia lekceważącego „a nie mówiłem?” Nie ma „taniego usprawiedliwiania”, ani emocjonalnego szantażu w stylu – „zobacz do czego mnie doprowadziłeś?” Jest czysta, dobra, nieodwołalna i konsekwentna miłość. Do dzieci – z niej zrodzonych. o. Michał Nowak OFM Conv [...]