25 października 2010

W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk (1J 4,18)

W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk (1J 4,18)

Czytania na wtorek, 13 maja 2025

Wtorek czwartego tygodnia okresu Wielkanocnego(Dz 11, 19-26)Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z mini, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jerozolimie. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę dla Pana. Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Pawła. A gdy znalazł, przyprowadził go do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.(Ps 87 (86), 1a i 2 i 3a. 4-5. 6-7)REFREN: Wszystkie narody, wysławiajcie PanaNa świętych górach Jego miasto:umiłował Pan bramy Syjonubardziej niż wszystkie namioty Jakuba.Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie,Miasto Boże.Wymienię Egipt i Babilon wśród tych, co mnie znająoto Filistea, Tyr i Etiopia.nawet taki kraj tam się narodził.O Syjonie powiedzą: "Każdy człowiek urodził się na nim,a Najwyższy sam go umacnia".Pan zapisuje w księdze ludów:"Oni się tam narodzili".I tańcząc śpiewać będą:"Wszystkie moje źródła są w tobie".Aklamacja (J 10, 27)Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.(J 10, 22-30)Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: "Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie". Rzekł do nich Jezus: "Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy". [...]

Rozważanie na wtorek, 13 maja 2025

Święto, którego obchód jest kontekstem dzisiejszego fragmentu Ewangelii to Chanuka, czyli pamiątka poświęcenia świątyni jerozolimskiej za czasów powstania Machabeuszy w roku 164 przed Chrystusem. Pobyt w tym miejscu Jezus traktował zawsze z wielkim osobistym zaangażowaniem wiedząc, że jest to miejsce, w którym cześć odbiera Jego Ojciec (por. J 2, 13-22). Pielgrzymka do Jerozolimy podjęta z okazji rocznicy odnowienia kultu świątynnego była zatem dla Jezusa czasem szczególnie radosnym. Temat postaci „dobrego Pasterza” jest kontynuacją Jezusowego nauczania z poprzedniego akapitu. Jezus przedstawia siebie jako dobrego Pasterza. Troska o owczarnię wyraża się przede wszystkim w tym, aby owce miały dobry wzrok (por. J 9, 1-7. 35-41), a w konsekwencji potrafiły rozpoznać swego Przewodnika i drogę, która prowadzi na dobre pastwiska. W świadomości słuchaczy Jezusa pasterzem Izraela jest Bóg (np. Ps 23). On przeprowadził swój naród przez pustynię na pastwiska Ziemi Obiecanej i na tej ziemi stale się nim opiekuje. Obrazem dobrego pasterza w historii Izraela był król Dawid. Najmłodszy z synów Jessego zajmował się trzodą swego ojca. Takiego powołał go Bóg i przez proroka Samuela namaszczony został do zadań królewskich (1 Sm 16, 1-13). Przyszły Mesjasz miał być królem na wzór Dawida, miał więc odzwierciedlać w swoim działaniu także cechy dobrego pasterza. Gdy Jezus odnosi do siebie ten tytuł, Żydzi jednoznacznie czytają to w kontekście obietnic mesjańskich, stąd ich pytanie: „Czy jesteś Chrystusem?” Odpowiedź Jezusa zmusza rozmówców do ponownego przemyślenia znaków, których On dokonał, a które wskazują na władzę otrzymaną od Ojca, szczególnie władzę wyrażającą troskę pasterską – gromadzenia i oddawania życia za owce. Zdolność do poprawnego odczytania cudów dokonanych przez Jezusa jest uzależniona od wiary i prostoty serca, od gotowości do przyjęcia Jezusa jako pasterza. Rezygnacja z posłuszeństwa Jezusowi prowadzi do wykluczenia siebie z Jezusowej owczarni i odrzucenie bezpieczeństwa, które Jezus gwarantuje dając owcom życie wieczne. Wypowiedź Jezusa kończy się radykalną deklaracją jedności z Ojcem, na którą Żydzi nie byli gotowi i nie potrafili jej przyjąć. W ich uszach zabrzmiała ona jak bluźnierstwo. W kontekście jednak misji Dobrego Pasterza to właśnie ta jedność z Ojcem gwarantuje trzodzie bezpieczeństwo, jakiego nikt inny nie jest w stanie dać – gwarancję życia wiecznego. Dialog z Żydami jest zaproszeniem skierowanym także do nas wszystkich. Jest to okazja do zastanowienia się, czy jesteśmy gotowi uwierzyć Jezusowi i zgodzić się na posłuszeństwo Jego głosowi w swym życiu. Jezus pragnie włączyć do swojej owczarni wszystkich, za których oddał życie. Dzięki zmartwychwstaniu Dobrego Pasterza zaproszenie jest aktualne w każdym pokoleniu. Kluczem jest wiara w Jezusa Chrystusa i posłuszeństwo Jego głosowi. Ten głos brzmi stale w Kościele, dajmy się temu Głosowi poprowadzić. ks. Adam Łuźniak [...]